ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ - Kristin Hannah

Είναι η πρώτη μου επαφή με την Kristin Hannah και νομίζω ότι με το Αηδόνι έκανα την καλύτερη επιλογή, καθώς πρόκειται για ένα βιβλίο που αναφέρεται στο ρόλο των γυναικών στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και ο ρόλος που έπαιξαν ήταν δραστικός αν και η επίσημη ιστορία μας έχει αναφέρει πολύ λίγα πράγματα γι αυτό.. 
"...Οι άντρες λένε ιστορίες, οι γυναίκες τις κάνουν πράξη. Εμείς πολεμήσαμε στη σκιά. Δεν έγιναν παρελάσεις προς τιμήν μας όταν τελείωσε ο πόλεμος, δεν μας παρασημοφόρησαν, ούτε μας αναφέρουν στα βιβλία της ιστορίας. Κάναμε το καθήκον μας στη διάρκεια του πολέμου και όταν τελείωσε μαζέψαμε τα κομμάτια μας κι αρχίσαμε τη ζωή μας από το μηδέν..."
Παρακολουθούμε λοιπόν την πορεία δύο αδερφών, που ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην οικογενειακή τους ζωή, καθώς επιστρέφοντας ο πατέρας τους από αυτόν, ήταν απλά ένας άλλος άνθρωπος, που μετά και το θάνατο της γυναίκας του δεν μπόρεσε να σταθεί σαν σωστός πατέρας στις κόρες του. Παρατημένα λοιπόν τα κορίτσια, διάλεξε η καθεμιά το δικό της δρόμο...η Βιαν με σύνεση, αλλά και φόβο, φτιάχνοντας την δική της οικογένεια και προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να την διαφυλάξει και η Ιζαμπέλ με επιπολαιότητα, αλλά και τόλμη, προσχωρώντας στην αντίσταση μόλις στα 19 της χρόνια. Οι συγκρούσεις μεταξύ τους πολλές, καθώς η καθεμιά έδινε τη μάχη της βασισμένη στις προσωπικές της αντιλήψεις και ιδέες και αδυνατώντας αρχικά να καταλάβει η μία την άλλη. Ο πόλεμος όμως ήταν σκληρός και μέσα από τις κακουχίες και τη φρίκη έμαθαν και οι δύο την αξία της αγάπης, που πραγματικά τα νικά όλα.
"...Η αγάπη πρέπει να είναι δυνατότερη από το μίσος, αλλιώς δεν έχουμε μέλλον..."
Αυτό το βιβλίο κυριολεκτικά δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου. Η αφήγηση της Hannah είναι τόσο ζωντανή και περιεκτική, που σε καθηλώνει και η αλήθεια είναι ότι εγώ τουλάχιστον μέχρι και το τέλος δεν ήμουν σίγουρη για το τι έχει συμβεί στους ήρωες. Και το τέλος είναι τόσο συγκινητικό που δεν ντρέπομαι να πω ότι έκλαψα. Έκλαψα για τους ήρωες του βιβλίου, αλλά και για όλους τους ανθρώπους που βίωσαν τα δεινά του πολέμου. Είναι τόσο γλαφυρές οι περιγραφές της Hannah, που ένιωσα το πόνο, τον εξευτελισμό, τη φρίκη, το φόβο και την απώλειά τους και τελικά νομίζω ότι εκεί κρύβεται και η επιτυχία του, στα συναισθήματα που ξυπνά...σ'αυτό το σφίξιμο που νιώθεις στην καρδιά όταν το τελειώνεις.