ΤΟ ΑΡΩΜΑ - Patrick Suskind

Σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα από τα πρώτα βιβλία που με σημάδεψαν...το Άρωμα του Πάτρικ Ζίσκιντ. Το βιβλίο αυτό το διάβασα πρώτη φορά σε αρκετά μικρή ηλικία (γύρω στα 17) και η πιο έντονη ανάμνηση που έχω είναι ότι για αρκετές ημέρες μετά η σκέψη μου ήταν σε αυτό. Δε μπορούσε το εφηβικό μου μυαλό να επεξεργαστεί την σύλληψη αυτής της ιστορίας και τη δημιουργία αυτού του συγκλονιστικού ήρωα του Ζαν-Μπατίστ Γκρενούιγ, το όνομα του οποίου δεν ξέχασα ποτέ και ας έχουν περάσει 20+ χρόνια από τότε.
Ο Ζαν-Μπατίστ, δεν έχει προσωπική μυρωδιά...όποια δραστηριότητα και να κάνει το σώμα του δεν εκπέμπει κανένα άρωμα, έτσι είναι απλά σαν να μην υπάρχει για τους γύρω του, καθώς τίποτα δεν προδίδει την παρουσία του. Αυτό λοιπόν το παράξενο πλάσμα είναι προικισμένο με την ικανότητα να αναγνωρίζει και να "αναλύει" όλες τις μυρωδιές και έτσι γίνεται αρωματοποιός και μαθαίνοντας να φτιάχνει αρώματα, αποφασίζει να φτιάξει το υπέρτατο άρωμα...το άρωμα της ζωής. Πώς όμως θα το καταφέρει αυτό; Ποια συστατικά θα πρέπει να αναμειχθούν; Και όταν το καταφέρνει και το βάζει πάνω του και αποκτά πλέον τη δική του μυρωδιά, πώς αντιδρούν οι άνθρωποι γύρω του;
Ο Ζίσκιντ έχει συλλάβει μια ιστορία που πραγματικά ακόμα και τώρα όταν το σκέφτομαι με αφήνει άφωνη. Μας μεταφέρει σε ένα σκοτεινό Παρίσι, γεμάτο βρώμα, περίεργες μυρωδιές, αλλά και όμορφα αρώματα και πλάθει έναν ήρωα δύσμορφο, απορριπτέο από το περιβάλλον του, απλά "αόρατο" από τους γύρω του, αλλά απόλυτα ικανό να πετύχει τον υψηλό του στόχο. 
Οι περιγραφές είναι συγκλονιστικές, οι αισθήσεις σου σε επιφυλακή και δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι όσο εξελίσσεται η αφήγηση. Αλλά τίποτα δεν σε προετοιμάζει για το τέλος αυτού του βιβλίου, που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια είναι για μένα ότι πιο συνταρακτικό έχω διαβάσει.
Ο χαρακτήρας του Γκρενούιγ είναι πολύ καλά δουλεμένος από τον Ζίσκιντ και ξεδιπλώνεται σιγά σιγά, παρουσιάζοντας όλες τις σκοτεινές κατά κύριο λόγο πλευρές του. Και τον μισείς, τον φοβάσαι, τον απεχθάνεσαι, αλλά στο τέλος....τον λυπάσαι ή μήπως τον αγαπάς;
Υπάρχει και ταινία βασισμένη στο βιβλίο, αλλά πιστεύω ότι συνέλαβε ελάχιστα το πνεύμα του. Σας προτείνω σε κάθε περίπτωση να διαβάσετε πρώτα το βιβλίο.